به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

چند راهکار ساده برای نترسیدن از مرگ

تاریخ انتشار: ۲۰ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۲۹۹۵۸

«انسان هیچ چیز را با خودش داخل قبر نمی‌برد»؛ این جمله را بار‌ها و بار‌ها شنیده‌ایم. از صمیم قلب به آن اعتقاد داریم و مانند نقل و نبات هم بر زبان می‌آوریم، اما سوال اینجاست که چرا با اینکه می‌دانیم از این دنیا می‌رویم و حتی یک کفن هم با خودمان نمی‌بریم، (چون کفن هم بالاخره در قبر خواهد ماند و ما از این دنیا به دنیای آخرت منتقل می‌شویم) با این وجود به زندگی دنیا می‌چسبیم و به ثروت اندوزی مشغول می‌شویم و پول روی پول می‌گذاریم و خانه روی خانه و برای یک قِران بیشتر سر و دست می‌شکنیم؟ نگران هستیم که الان خانه‌مان چه می‌شود، ماشین‌مان چه می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. با اینکه مطمئنیم هیچ کدام از این‌ها برای ما باقی نخواهد ماند؟! 

 پنجشنبه است و ما هم به رسم هر هفته برایتان قلم می‌زنیم تا هم به شما یادآوری کنیم و هم خودمان را بیدار کنیم و درس بگیریم. در این روز سری به اموات و اهل قبور بزنید و درس‌های لازم را با پوست و گوشت و استخوان درک کنید. در گزارش‌های پیشین برایتان گفتیم که رفتن به قبرستان سِّری دارد که تنها با سکوت در خانه اموات آن‌ها را درک خواهید کرد. اما با تمام درسی که از دیدار با اموات و حضور در قبرستان می‌گیریم شاید نهایتا یکی دو روز در ما تاثیرگذار باشد و از روز سوم همان آش است و همان کاسه و باز هم برای به دست آوردن و مال و منال دنیوی خودمان را به آب و آتش می‌زنیم. توجهی به فانی بودن دنیا نداریم و یاد خدا و مرگ را فراموش می‌کنیم. در این گزارش به این موضوع می‌پردازیم که انسان با وجود اینکه می‌داند مرگ شتری است که در خانه همه می‌خوابد، اما چرا ثروت اندوزی می‌کند؟ راه درست ثروت اندوزی چطور است؟

انسان بیشتر از همه وابسته و دلبسته خودش است!

«علی نصیری کیا»؛ طلبه درس خارج حوزه قم و نویسنده در مورد وابستگی‌های دنیوی انسان، می‌گوید: «ما در دنیا به خیلی چیز‌ها دلبسته می‌شویم؛ پدرمان، مادرمان، همسرمان، ماشین‌مان، خانه‌مان و..، اما این محبت‌ها به صورت کاملا طبیعی در همه انسان‌ها برمی‌گردد به یک محبت که آن محبت به خودمان است. انسان اولین چیز و بیشترین چیزی که دوست دارد، خودش است. اصطلاحا می‌گویند: «حب الذات». اینکه سلامتی‌مان برایمان مهم است، اینکه از مرگ می‌ترسیم، اینکه دنبال جلب منفعتیم، اینکه از ضرری هراسانیم؛ همه به این برمی‌گردد که خودمان را خیلی دوست داریم. البته چیز بدی نیست و خدا آن را در ما قرار داده است. اما می‌تواند به چیز‌های بدی منجر شود. چون ما خودمان را دوست داریم پس هرچیزی را هم که مرتبط با ما شود و احساس کنیم که او هم از ماست، او را دوست داریم. 

تا وقتی که یک ماشین برای ما نیست گوشه‌ای افتاده است، اصلا به آن علاقه و محبتی نداریم و شاید نگاهش هم نکنیم، اما وقتی می‌گویند این ماشین یا این خانه برای شما شد. به آن دلبسته می‌شویم و تکه‌ای از خودمان می‌دانیم. مثلا هر روز کلی خانه می‌بینیم و بی توجه رد می‌شویم فردا می‌بینیم که با بیل و کلنگ یکی از خانه‌ها را خراب می‌کنند، هیچ احساسی نداریم، چون به ما ربطی ندارد، اما تا زمانی می‌گویند که سند این خانه برای شماست، احساس می‌کنیم که از این به بعد دوستش داریم و وقتی اتفاقی برای خانه می‌افتد یا یک آتش سوزی می‌شود انگار وجود ما آسیب دیده است؛ بنابراین ما عمیق‌ترین محبتی که داریم به خودمان است.»

 هیچ چیزی برای انسان سخت‌تر از این نیست که احساس کند «خودش» را از «خودش» جدا می‌کنند. 

وقتی غیر خودمان را از خودمان جدا می‌کنند/ مرگ برای این افراد دردی ندارد‍!

همانطور که گفته شد انسان از مرگ هم هراسان است. اما تعریف مرگ چیست؟ مرگ تعریف قشنگی دارد که خیلی چیز‌ها را برایمان روشن می‌کند. به این قسمت از گزارش توجه بیشتری کنید تا کامل درکش کنید. نصیری کیا در این باره می‌گوید: «در یک تعریف ساده و عامیانه مرگ جدا شدن غیر خودمان از خودمان است. تا به حال به این تعریف دقت کرده بودید؟ وقتی خودمان را از غیر خودمان جدا کنند می‌شود، مرگ! «من» این بدن نیستم. می‌گوییم بدنِ «من». اگر کسی دو تا پایش قطع شود نمی‌گوید: نصف من رفت. می‌گوید: دوتا پایم را از بدنم جدا کردند. مرگ می‌آید می‌گوید: «تو» چی هستی؟ هرچی که غیر از «تو» باشد را می‌خواهم از «تو» جدا کنم.»

شاید کمی گیج شده باشید و بپرسید پس «من» دقیقا چیست؟ در حقیقت «من» همین تفکراتی است که داریم وداشتیم، همین اعمالی که انجام دادیم و می‌دهیم، همین روحیات و همین اخلاقیات است که تبدیل می‌شود به «من». چه چیزی «من» نیستم؟ «من» این بدنم نیستم. این ماشینم نیستم. این‌ها من نیستند، چون هرکدام‌شان از بین می‌روند، ولی «من» هنوز هستم. اما وقتی انسان فکر می‌کند این‌ها یک تکه از «من» هستند یا «من» در این‌ها خلاصه می‌شود، هر زمان که بخواهند آن دلبستگی را از او جدا کنند، احساس می‌کند، من در حال جدا شدن از خودم هستم! و هیچ چیزی برای انسان سخت‌تر از این نیست که احساس کند خودش را از خودش می‌گیرند. 

اگر یک کسی به تمام چیز‌هایی که خودش نیست، علاقه و دلبستگی نداشته باشد؛ نه به ماشین، نه به خانه و نه حتی به فرزندان، در هنگام مرگ دردی ندارد! چون ما فرزندان‌مان را دوست داریم و آن‌ها را ادامه اعمال‌مان می‌دانیم، اگر خیر باشند سبب خیر برای ما می‌شوند و اگر بد.. به همین علت یک تکه از وجود ماست و دوستش داریم. اصلا چرا ما بچه خودمان را دوست داریم و بچه همسایه را علاقه‌ای نداریم؟ چون بچه‌مان را ادامه وجود خودمان می‌بینیم. 

با این تفاسیر باید به پاسخ سوالی که ابتدای گزارش گفتیم، پی برده باشید که چرا انسان با اینکه می‌داند می‌میرد، اما برای مال دنیا حرص می‌زند و مدام در تکاپوی بیشتر جمع کردن است؛ بگذارید برایتان ساده بگوییم؛ وقتی که «من»، چیزی را که «من» نیستم را تکه‌ای از خودم دیدم، به دنبال زیاد شدنش می‌روم. انسان به صورت طبیعی دوست دارد زیاد و بزرگ شود.

وقتی «من» مالم و خانه‌ام را خودم دیدم، مدام این‌ها را زیاد می‌کنم. چون احساس می‌کنم که دوست دارم بیشتر داشته باشم و همه خیر‌ها را به سمت خودم جذب کنم. به همین علت می‌آیم مال جمع می‌کنم، چون احساس می‌کنم این مال تکه وجود «من» است. اما با مرگ می‌فهمیم که این دروغ بود و هیچ چیز دنیوی از «من» نبود و حالا باید از «من» جدا شود به همین علت ما از مرگ بدمان می‌آید، چون چیزی را که احساس می‌کردم از وجود «من» است را از «من» جدا می‌کنند. 

حضرت عیسی (ع) می‌فرماید: «دل انسان آنجایی است که مال انسان است».

حضرت عیسی (ع) حدیثی دارد که در حل این مسئله که چطور به «من» حقیقی‌مان اضافه کنیم و از مرگ بدمان نیاید، کمک می‌کند؛ حضرت می‌فرماید: «دل انسان آنجایی است که مال انسان است». تصور کنید اگر در یک شهر دیگری هم خانه داشته باشیم و خودتان در شهر دیگری باشید، همین که احساس می‌کنید یک تکه از مال تان آنجاست، آن شهر برایتان با بقیه شهر‌ها متفاوت است. پس این یک قاعده کلی است. دل ما کجاست؟ گرایش و محبت ما به سمت جایی است که مال ما آنجا باشد. حضرت عیسی در ادامه می‌گوید: «مال‌تان را در آخرت‌تان قرار دهید، تا دلتان هم به سمت آخرت باشد». 

فرض کنید که ما یک کار خیری یا صدقه‌ای دادیم یا عملی را برای آخرتمان انجام دادیم به این باور می‌رسیم که «من» یک تکه از مال و وجودم را در آن نقطه قرار دادیم، به همین علت ناخودآگاه دلمان می‌رود به سمت آنجا. حالا فرض کنید که یک کسی تمام مالش را در آن دنیا قرار دهد. این بدان معنا نیست که تمام مالش را صدقه دهد، بلکه به این معناست که همه چیزش رنگ آخرت بگیرد. حتی اگر برای زن و بچه‌اش خانه‌ای تهیه می‌کند به این نیت باشد، چون خدا دوست دارد این کار را انجام می‌دهم. با همین نیت این کار می‌شود، یک کار اُخروی. اگر کسی این کار را انجام دهد، طبق حدیث حضرت عیسی (ع)، سبب می‌شود که دلش هم برود آن دنیا. 

بیداری به وقتِ دیدار با اهل قبور

حال دیدار با اهل قبور و به قبرستان رفتن چه ارتباطی با دوری از ثروت اندوزی و روی آوردن به ثروت اندوزی واقعی در دنیا آخرت پیدا می‌کند؛ در حقیقت کسی که وارد قبرستان شود، به شرطی که غافل نباشد و راز قبرستان را که در گزارش‌های پیشین برایتان روایت کردیم را بداند، ناخودآگاه این به ذهنش می‌رسد که همه کسانی که اینجا بودند، زندگی و کار و.. داشتند، اما هیچ کدام از این‌ها الان به دردش نمی‌خورد. 

نصیری کیا طلبه‌ی درس خارج حوزه قم و نویسنده در این باره می‌گوید: «در قبرستان ممکن است با دو قبری رو به رو شوید که کنار هم باشند، اما دو زندگی متفاوت داشتند؛ یک نفر پول دار‌ترین فرد شهر و یک نفر فقیرترین بود، اما در قبرستان هر دو زیر خروار‌ها خاک هستند و دیگر هیچ تفاوتی با هم ندارند. همین توجه سبب می‌شود که ناخودآگاه آدم به این فکر فرو برود که پس من هم با هر پست و مقام و منصبی یک روزی جایم اینجاست پس توجهم به این سمت برود که از دنیا دل بکنم و توجهم به سمت دنیای آخرت باشد.» 

دیدار با اهل قبور بیدارمان می‌کند و علاوه بر بیداری وقتی وارد قبرستان شویم و فاتحه‌ای بخوانیم و .. توشه‌ای برای قیامت خودمان فراهم می‌کنیم. آن عملی که ما تقدیم اموات می‌کنیم، دوبرابرش نصیب خودمان می‌شود. پس بسم الله اموات منتظرند.

منبع: فارس

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: مرگ روح دوست داریم ثروت اندوزی همین علت حضرت عیسی یک تکه اهل قبور هیچ چیز برای ما چیز ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۲۹۹۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ نکته مهم برای تهیه بستنی ساده خانگی که باید بدانید

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز؛ بر اساس برخی شواهد، تاریخچه بستنی به قرن چهارم قبل از میلاد برمی‌گردد؛ به زمانی که اسکندر مقدونی و اطرافیان او علاقه داشتند که نوشیدنی‌های خود را با یخ کوهستان ترکیب کنند و بنوشند. در اصل آن‌ها اولین بستنی ساده‌ای را می‌خوردند بدون اینکه حتی اسم آن را بدانند.

بیشتر بخوانید؛ اگر زیاد کیک و بیسکوییت بخورید دیابت نوع۲ می‌گیرید

شواهد دیگری هم وجود دارد که می‌گوید اولین بستنی ساده را آشپزهای امپراتوری روم ۶۲ سال قبل از میلاد مسیح ابداع کردند. البته داستان‌هایی هم درباره ابداع بستنی در چین و ایتالیا وجود دارد و این داستان‌ها هر چه که باشد، واقعیت این است که بستنی یکی از محبوب‌ترین دسرها در گوشه گوشه جهان است. همین کافی است تا ما طرز تهیه بستنی ساده وانیلی که یکی از پرطرفدارترین بستنی‌هاست را با شما درمیان بگذاریم.

پس اگر این روزها وقت رفتن به کافه‌ها و بستنی فروشی‌ها را ندارید، خودتان دست بکار شوید و این بستنی خوشمزه را در خانه آماده کنید.
مواد مورد نیاز برای تهیه بستنی ساده

- تخم مرغ شش عدد
- شکر یک‌سوم پیمانه
- وانیل یک‌چهارم قاشق چای‌خوری سرپر
- خامه قنادی ۲۵۰ گرم
- طرز تهیه بستنی ساده وانیلی

مرحله اول

قبل از هر کاری، خامه قنادی را که باید در فریزر نگه‌داری شود، از فریزر درآورده و به دمای محیط برسانید تا غلظت آن به اندازه غلظت بستنی شود و از حالت یخ زده در آید. حال ظرف شیشه‌ای گودی تهیه کنید. سفیده تخم‌مرغ‌ها را جدا کرده و به ظرف شیشه‌ای اضافه کنید. سپس با هم‌زن برقی شروع به هم‌ زدن کنید.

مرحله دوم

هم زمان با هم‌زدن سفیده تخم‌مرغ، آرام آرام شکر را به ظرف اضافه کنید. دقت کنید در هنگام اضافه کردن شکر، هم زدن را متوقف نکنید. چون این کار باعث آب انداختن سفیده تخم‌مرغ می‌شود و بستنی ساده شما را خراب می‌کند. حدود پنج دقیقه هم زدن را بی‌وقفه ادامه دهید.

مرحله سوم

سفیده فرم گرفته را داخل یخچال بگذارید. بعد در ظرف شیشه‌ای گود جداگانه، خامه را که قبلا به غلظت بستنی رسیده، با استفاده از هم‌زن برقی هم بزنید تا جایی که خط همزن روی خامه بماند و محو نشود.

مرحله چهارم

بعد از رسیدن خامه به حالت گفته شده، وانیل را به آن اضافه کنید و با لیسک، خامه بستنی ساده را هم بزنید تا وانیل خوب به خورد آن برود.

مرحله پنجم

بعد از مخلوط شدن خامه و وانیل، سفیده فرم گرفته را از یخچال بیرون بیاورید و با استفاده از لیسک، به خامه اضافه کنید. توجه کنید در این مرحله دیگر نمی‌توانید از هم‌زن برقی استفاده کنید؛ چراکه باعث از بین رفتن فرم خامه و سفیده می‌شود. بنابراین، مایع بستنی ساده را به مدت پنج دقیقه با استفاده از لیسک به ‌صورت دورانی هم ‌بزنید. در این مرحله در صورت تمایل می‌توانید مغز بادام یا پسته تست شده را به بستنی ساده وانیلی‌تان اضافه کنید.

مرحله ششم

حالا مایه را به مدت ۲۴ ساعت داخل فریزر قرار دهید. قبل از این کار حتما روی مایه بستنی را بپوشانید تا بوی نامطبوع فریزر را به خود نگیرد. بعد از گذشت این زمان بستنی قابل استفاده است و می‌توانید روی آن را با سس شکلات یا انواع مربا مثل مربای توت فرنگی، کدو حلوایی، مربای لیموشیرین و مربای تمشک تزیین کنید.

در این روش تهیه بستنی، فقط می‌توانید از وانیل و کمی پودر کاکائو مخلوط شده با آب‌جوش برای طعم‌دهی استفاده کنید. اگر از میوه‌های مختلف داخل آن استفاده کنید بستنی نمی‌بندد.

ظرفی که سفیده تخم‌مرغ را در آن فرم می‌دهید، نباید چرب یا خیس باشد. طرف کاملا عاری از حتی یک قطره زرده تخم‌مرغ باشد. بهتر است قبل از استفاده از ظرف، آن را ۱۵ دقیقه در فریزر بگذارید. این کار باعث بهتر فرم گرفتن سفیده‌ها می‌شود.

در هنگام هم‌زدن سفیده، حتما هم‌زن برقی را در یک جهت و با دور زیاد تنظیم کنید و بی‌وقفه هم بزنید.

اگر شکر را یک دفعه یا مقدار زیاد از حد به سفیده‌ها اضافه کنید، باعث آب انداختن سفیده‌ تخم‌مرغ می‌شود و سفیده فرم نمی‌گیرد.

حتما دقت شود خامه دانه‌های یخ نداشته باشد. اگر حین هم‌ زدن متوجه دانه یخ شدید، خامه را ۵ دقیقه به حال خود رها کنید تا دانه‌های یخ آب شوند، سپس دوباره شروع به هم زدن کنید.

تا جایی که امکان دارد از وانیل شکری استفاده نشود. چراکه باعث کم شدن مزه و بوی وانیل می‌شود.

مدت ماندگاری این بستنی ساده در داخل فریزر، حداکثر یک ماه است.

منبع: همشهری آنلاین

انتهای پیام/

کد خبر: 1229367 برچسب‌ها آموزش آشپزی